اثر تمرینات درمانی در سطوح بی ثبات بر الگوی فعالیت عضلانی در افراد مبتلا به کمردرد: مروری نظام مند بر مطالعات گذشته

سابقه و هدف: کمردرد یکی از اختلالات شایع و هزینه بر در جوامع می باشد. برخی مطالعات عنوان نموده اند که انجام تمرینات در سطوح بی ثبات مداخله موثری در درمان افراد مبتلا به کمردرد محسوب می شود. هدف از انجام مطالعه حاضر، مروری سیستماتیک در بررسی اثر تمرینات در سطوح بی ثبات بر متغیرهای درد، ناتوانی و الگوی فعالیت عضلانی در بیماران مبتلا به کمردرد می باشد.   مواد و روش ها: جستجو در فاصله زمانی 2000 تا 2014 از بانک های اطلاعاتی ovid, cinahl, google scholar pedro, cochrane library, pubmed, science direct به عمل آمد. مطالعاتی که اثر تمرینات در سطوح بی ثبات را بر الگوی فعالیت عضلانی و دیگر پارامترهای کمی و کیفی در افراد مبتلا به کمردرد مورد بررسی قرار داده بودند، وارد مطالعه شدند. جهت بررسی کیفیت مقالات وارد شده از مقیاس pedro استفاده گردید.   یافته ها: از بین 110 مطالعه، هفت مقاله که دارای معیارهای ورود بودند انتخاب شدند. تفاوت های زیادی میان مقالات از نظر متدولوژی، شاخص های اصلی مورد ارزیابی، تعداد نمونه، روش اجرا و غیره مشاهده گردید. تمرینات در سطوح بی ثبات در مقایسه با سطوح باثبات اثر مثبت و معنی داری بر کنترل درد، ناتوانی و افزایش فعالیت عضلات تنه به خصوص عضلات عمقی شکمی و بهبود فلکشن ریلکسیشن داشتند، در حالی که بر کاهش خستگی و بهبود استقامت عضلانی تفاوت معنی داری نداشت.   نتیجه گیری: به نظر می رسد که تمرینات در سطوح بی ثبات مداخله موثری در برنامه توان بخشی بیماران کمردرد می باشد. تمرینات در سطوح بی ثبات با تسهیل راه های سیستم عصبی عضلانی اثر قابل توجه ای بر کنترل پارامترهای کمی و کیفی دارد.